Ὅπως ὁ Χριστὸς εἶναι τὸ σημεῖο τοῦ Θεοῦ γιὰ τοὺς ἀν-θρώπους ὅλων τῶν αἰώνων, ἔτσι καὶ σὲ κάθε ἐποχὴ οἱ Ἅγιοι ὡς τέλειοι μιμητὲς Χριστοῦ ἔγιναν καὶ αὐτοὶ σημεῖο τοῦ Θεοῦ, ψη¬λαφητά δείγματα τῆς ἄμωμης ἄγάπης Τοῦ, ἐχέγγυο τῆς τελικῆς καὶ ἄμετάθετής νίκης τοῦ Χριστοῦ ἐπὶ τῆς φθορᾶς καὶ τοῦ θανάτου.
Οἱ φίλοι τοῦ Χριστοῦ, οἱ Ἅγιοι ὅλων τῶν αἰώνων, μὲ τὴν οὐράνια βιοτὴ καὶ τὸν λόγο τους, καθίστανται γιὰ τοὺς ἀδελφούς τους θεολογικὰ γεγονότα, ποὺ διατηροῦν τὸ φῶς τῆς πίστεως ἄσβεστο καὶ τὴν αἴσθηση τοῦ προσωπικοῦ Θεοῦ ζωντανὴ στὸν κόσμο. Στὰ πρόσωπά τους ἀντικρίζουμε τὸν Χριστὸ «παρατεινόμενον εἰς τοὺς αἰῶνας».
Ἡ γενεά μας δέχθηκε τὴν ἄνωθεν εὐλογία τῆς ἀναδείξεως πολλῶν σύγχρονων Ἁγίων, ἀνάμεσά στοὺς ὁποίους καὶ ὁ ὅσιος Σωφρόνιος ὁ Ἀθωνίτης. Ὡς πνευματικὸ φαινόμενο ὁ Γέροντας ἀποτελεῖ καὶ αὐτὸς σημεῖο τοῦ Θεοῦ γιὰ τὴν ἐποχή μας. Μὲ τὴ βιοτή, τὴν προσευχὴ καὶ τὸν θεόσοφο λόγο του ἔδωσε ἀπαντήσεις στὰ φλέγοντα ἐρωτήματα τῶν συγχρόνων του. Ὁ Κύ¬ριος, ποὺ εἶπε διὰ τοῦ Προφήτου Του, «πλάτυνον τὸ στόμα σου καὶ πληρώσω αὐτό», πλάτυνε «εἰς τετραπλοῦν» τὴν καρδιὰ τοῦ ὁσίου Γέροντος. Τὸν κατέστησε στόμα Θεοῦ γιὰ τὸν λαὸ Τοῦ καὶ σημεῖο φωτεινὸ γιὰ τὴ γενεά του.
«Ἡ ζωή Του ζωή μου». Τὸ βίωμα τῶν Ἁγιων μας εἶναι ἡ πολυτιμότερη κληρονομιὰ καὶ ἡ ἀναντίρρητη ἀλήθεια ποὺ ἔχουμε ἀποθησαυρισμένη μέσα στὴν Ἐκκλησία· «λόγῳ παλαίει πᾶς λόγος, βίῳ δὲ τίς;».