Αγαπητέ αναγνώστη,
Το βιβλιαράκι που κρατάς στα χέρια σου κανονικά θα έπρεπε να μην υπάρχει! Θα έπρεπε δηλαδή να μη χρειάζεται. Διότι αυτά που θα διαβάσεις (εκτός ελαχίστων) υποτίθεται ότι τα έχεις ακούσει επανειλημμένα. Όχι μόνο τα έχεις ακούσει αλλά είναι και τα λόγια που σε εκπροσωπούν! Κάποιος άλλος, ο λειτουργός, τα προφέρει για λογαριασμό σου. Όχι μόνο σε εκπροσωπούν αλλά υποτίθεται ότι προσευχήθηκες με αυτά!
Αλλά φυσικά όλοι αντιλαμβανόμαστε ότι αυτές οι υποθέσεις είναι ασκήσεις επί χάρτου. Η "βαβυλώνειος αιχμαλωσία" της ελλαδικής Εκκλησίας σε πολλές και πολύμορφες ιστορικές περιπέτειες είχε ως αποτέλεσμα να αποξενωθεί πλήρως το εκκλησίασμα από τις λατρευτικές ευχές. Και τούτο διότι οι μεν της λειτουργίας, του εσπερινού και του όρθρου κρύφτηκαν από την δημόσια ακοή, οι δε υπόλοιπες που ακούγονται (μερικές φορές βεβιασμένα ή χωρίς ευκρίνεια) "προστατεύονται" από την κατανόηση μέσα από το αρχαίο γλωσσικό ιδίωμα. Και συ έτσι, είτε νόμιζες πως δεν υπάρχουν (για όσες αγνοούσες την ύπαρξή τους), είτε θεωρούσες πως "το σωστό" είναι να λέγονται με αυτόν τον τρόπο: "μαγικά" και ακαταλαβίστικα, ως ιδιωτική υπόθεση μεταξύ του κληρικού και του Θεού.
Μετά από την ανάγνωση αυτού του βιβλίου θα γνωρίζεις πλέον. Και δεν θα μπορείς πια να ζεις σαν να μην γνωρίζεις. Αλλά αυτός δεν είναι ο σκοπός της κοινής λατρείας;