Ο π. Νικόλαος Βελιμίροβιτς (1881-1956) γεννήθηκε στο μικρό χωριό Λέλιτς της δυτικής Σερβίας το 1881. Παρακολούθησε το Ορθόδοξο Σεμινάριο του Αγίου Σάββα στο Βελιγράδι απ’ όπου και αποφοίτησε το 1905. Αναγορεύθηκε διδάκτωρ Θεολογίας του Παν/μίου της Βέρνης και Φιλοσοφίας του Παν/μίου της Γενεύης. Το 1909 χειροτονήθηκε μοναχός και το 1919 εξελέγη Επίσκοπος Ζίτσας και αργότερα μετατέθηκε στην επισκοπή Αχρίδας. Επί γερμανικής κατοχής υπέφερε κακουχίες και βασανιστήρια με αποκορύφωμα τον εγκλεισμό του στο στρατόπεδο συγκέντρωσης του Νταχάου. Μετά τον πόλεμο εγκατέλειψε την κομμουνιστική Γιουγκοσλαβία και κατέφυγε στις Η.Π.Α., όπου δίδαξε σε διάφορες Ορθόδοξες Χριστιανικές Παν/κές Σχολές και Σεμινάρια. Κοιμήθηκε τον Μάρτιο του 1956. Στις 19 Μαϊου του 2003, η Ιερά Σύνοδος της Ορθόδοξης Εκκλησίας της Σερβίας τον διεκήρυξε Άγιο και τον ενέταξε στο Αγιολόγιό της (18 Μαρτίου).
 
Στο βιβλίο αυτό ξεδιπλώνεται η ζωή ενός μεγάλου σύγχρονου αγίου ανδρός.