Συχνά λέμε ψέματα στόν ἑαυτό μας, προσπαθώντας νά ὡραιοποιήσουμε τή λάθος ἐπιλογή. Μιλᾶμε συνέχεια γιά τό πόσο σημαντικό εἶναι νά εἶσαι ὁ ἑαυτός σου τήν ἴδια στιγμή πού, οἱ περισσότεροι ἀπό ἐμᾶς, ὑποδυόμαστε κάποιον ἄλλο. Ἀπό τά πιό ἁπλά πράγματα, ὅπως τό ντύσιμο, τά μέρη πού βγαίνουμε, οἱ σχέσεις μας μέ τούς ἄλλους μέχρι τά πιό σημαντικά, ὅπως τά ἰδανικά καί οἱ ἀξίες τῆς πίστης μας… τό νά μήν εἴμαστε ὁ ἑαυτός μας εἶναι ἀρκετά σύνηθες. Εἶναι ὅμως καί πολύ ἐξοντωτικό.
 
Τό καλύτερο δῶρο πού μποροῦμε νά κάνουμε στούς ἑαυτούς μας εἶναι νά εἴμαστε αὐθεντικοί.  Ἄς διανύσουμε τό δικό μας σταυροδρόμι κι ἄς ἀποθέσουμε τόν δικό μας θησαυρό, κοιτώντας πάντοτε ψηλά στόν οὐρανό! Τότε θά συνειδητοποιήσουμε ὅτι οἱ ψηφίδες τῆς ζωῆς μας εἶναι ἐκεῖνες πού θά μᾶς βοηθήσουν στό νά δημιουργήσουμε τό πιό ὄμορφο ψηφιδωτό στόν οὐρανό.
 
Τά κείμενα τοῦ βιβλίου αὐτοῦ εἶναι ἱστορίες πού βίωσα καί ἄκουσα. Ὅ,τι κατάφερε νά μέ κάνει νά νιώσω ἄνθρωπος. Ὅ,τι κέρδισε τό ἐνδιαφέρον μου, ὅ,τι μέ ἀνέβασε κι ὅ,τι μέ ἔριξε. Σέ ὅ,τι ἔδωσα δύναμη νά ἐξουσιάσει τά συναισθήματά μου. Σκέψεις κι ἀπόψεις μιᾶς ἄλλης στιγμῆς, ἑνός ἄλλου ἑαυτοῦ στόν ὁποῖο ὅμως εὔκολα μπορεῖς νά γυρίσεις, νά θυμηθεῖς...
Κάθε κείμενο ἔχει ὡς βασικό συστατικό τόν πόνο ἤ τή χαρά – τή δική σου ἤ τοῦ ἄλλου. Καί δέν εἶναι τά λόγια του πού ἐκφράζονται, ἀλλά τά συναισθήματά του. 
Ὡστόσο πίσω ἀπ’ ὅλα αὐτά παραμένεις ἐσύ. Κι αὐτό πού εἶσαι, κανένα κείμενο δέν μπορεῖ νά τό καταγράψει ὁλοκληρωτικά, παρά μόνο οἱ ΨΗΦΙΔΕΣ ΤΟΥ ΟΥΡΑΝΟΥ…Γιατί μόνο ἐκεῖ ἀνήκεις, ἀνήκουμε ὁλοκληρωτικά!