Ἡ πράξη τῆς ὀρθόδοξης ψυχοθεραπείας
 
Ἀναλογιστήκαμε ποτέ ὅτι ἡ ἁμαρτία εἶναι ἀσθένεια τῆς ψυχῆς;
 
Πῶς μπορεῖ κανείς νά ἀποδεσμευθῆ ἀπό τήν φιλαυτία, τήν φιληδονία, τόν φθόνο, τήν φαντασία.
 
Πῶς πρέπει νά ἀντιμετωπίζουμε τά ὄνειρα, τίς θλίψεις, τόν διάβολο, ποιά εἶναι ἡ πνευματική ἱερωσύνη, ἡ πνευματική πατρότητα, ἡ πνευματική ὑγεία.
 
Στήν Ἰατρική ἐν Πνεύματι ἐπιστήμη μπορεῖ ὁ ἀναγνώστης νά διαβάση γιά τήν ἀγωγή τῶν παιδιῶν, τήν θεία Πρόνοια, τήν ὑπέρβαση τοῦ θανάτου, τήν θέωση.
 
Ἡ θεραπεία τοῦ ἀνθρώπου, πού βρίσκεται στήν ἀνακάλυψη τῆς νοερᾶς ἐνέργειας καί στήν διάκρισή της ἀπό τήν λογική ἐνέργεια, ξεκινᾶ μέ τήν συνειδητοποίηση τῆς ἀσθένειας καί τήν ἀναζήτηση θεραπείας καί θεραπευτοῦ.